Beste lezer,

Schrijven is meer dan achter je laptop zitten en woorden tikken. Het is ook onderzoek doen, plotten, puzzelen, lezen, netwerken, thee drinken, macadamianootjes eten, zere voeten hebben en je krom lachen in een pashokje.

Ik heb een heerlijke schrijfmaand gehad, met meerdere deadlines die me zowel uitputten als energie gaven. Hoe dat ging lees je verderop. Maar eerst zal ik vertellen welke deadlines het waren.

Deze nieuwsbrief sluit ik af met een vooruitblik: Oersoep. Wellicht heb je er al van gehoord, misschien ook niet. Hier lees je wat Oersoep is en hoe je aan gratis kaartjes kunt komen. Zie ik je op 10 juni?

Liefs,

Marielja

Inzending manuscripten wedstrijd

Voor de zoveelste keer gooide ik mijn pen door de kamer. 'Ik kan dit niet,' riep ik terwijl ik mijn vingers kromde. Grommend door de verzwaarde ademhaling stond ik op en stampte richting de voorraadkast. Chocola, chips, ik had iets nodig. Al snackend en scrollend op Facebook en Instagram voedde ik mijn frustratie. Al die mooie kaften, die verhalen die geschreven zijn, dat wil ik ook.

Dat vreselijke interval waar ik steeds weer in beland als iets een tijdje goed gaat - dan lukt niets meer. Ik sleurde mezelf aan mijn haren overeind. 'Kom op, gewoon doen, het hoeft niet perfect.'
'Wat zeg je?' hoorde ik mijn innerlijke criticus vragen.
'Het hoeft niet perfect!' Steeds weer herhaalde ik die zin, totdat ik het begon te geloven en ik eindelijk verder kon met schrijven. De deadline van 1 mei kwam in zicht en ik begon aan een eindsprint. In de laatste week van april heb ik meer geschreven dat in de maand ervoor.
Het is niet perfect, er kan nog zoveel verbeterd worden, maar het manuscript is wel afgeschreven. Ik kon het insturen naar Uitgeverij Zilverspoor. De jury buigt zich deze zomer over de inzendingen. Ik weet dat mijn verhaal niet als winnaar uit de bus zal komen en dat hoeft ook niet. Ik heb het gedaan en dat voelt als een overwinning.  

Tijdschrift De Baaierd zal op 10 juni gelanceerd worden, tijdens Oersoep.

In het tijdschrijft staan gedichten, colums, essays en korte verhalen.

Mijn korte verhaal De foto van pixie Pam staat er ook in, vergezeld met een illustratie van de Zeeuwse kunstenares Iris Compiet. 

Een deadline doet leven

Mijn hoofd staat nooit stil en komt met een eindeloze stroom aan ideeën. Sommige ideeën blijven hangen, ze worden groter en groter totdat ik er voeding aangeef en ze ga vormgeven. Die eindeloze stroom is heerlijk, maar leidt ook af. Terwijl ik aan het denken ben over een idee, komt er een volgende langs, die verleidelijk naar me lonkt. Het kost me dan moeite om mijn aandacht bij het eerste idee te houden en daar aan verder te werken. Ik heb impulsen van buitenaf nodig om mij op het spoor te houden. Een schrijfwedstrijd of publicatie zoals voor het tijdschrift De Baaierd, helpt daar goed bij. Die deadline gaat niet veranderen, dus ik zal voor die tijd iets af moeten hebben. Mijn energie gaat anders stromen, er komt van dieper iets naar boven waarmee ik mee kan varen. Noem het inspiratie, of richting. Het is ook een verandering van kijken, want door de afgebakende hoeveelheid tijd kan ik niet eindeloos blijven verbeteren of veranderen. Het helpt om keuzes te maken, waardoor ik me beter kan focussen op datgene ik wil doen. Ik raak ook minder afgeleid door snaaierijen en social media. Door een deadline krijgt ik meer gedaan, wat me een heel fijn gevoel geeft.

Baaierdgezel op Oersoep

Als gezel van het Baaierdgilde heb ik twee coaching sessies van Martine Letterie gehad. Ze heeft me geholpen Mary Stewart beter te leren kennen. Ze gaf tips voor het uitwerken van een plot en hielp me met het vinden van de juiste verteltoon. Bij het schrijven van een historisch jeugdboek komt veel onderzoek kijken. Ik heb dan ook veel website bezocht, boeken gelezen en met andere mensen gesproken over Veere, Schotland en de familie Van Borselen. Het is een inspirerende maand geweest, waarmee ik het plot een diepere laag heb kunnen geven. 

Mijn periode als baaierdgezel loopt op zijn einde. Als afsluiting mag ik op het podium van Oersoep vertellen over Mary en wat ik allemaal geleerd heb. Dit doe ik niet helemaal alleen. Samen met Joyce Pijnenburg schreef ik een historisch kader, zodat het publiek weet waar het precies om draait. De Zeeuwse ontwerper Martien Luteijn maakte hier een animatie bij en de cabaretier Erik van Muiswinkel zal de voice over zijn van 'mijn' introductie. Vervolgens beklim ik zelf, met mijn gloednieuwe hakken (uit de kringloopwinkel), het podium om te vertellen over en voor te lezen uit mijn jeugdboek in wording over Mary Stewart, de Schotse prinses die naar Veere kwam. Als klap op de vuurpijl heb jij, als publiek, inbreng op het verloop van mijn verhaal.