‘De stilte zegt genoeg’ is een prachtig boek. Punt. Langer hoeft deze recensie niet te zijn, maar ik zal toch iets meer vertellen. In dit youngadultboek volgen we Tara en Thom. Tara’s moeder is overleden en daar heeft ze het heel moeilijk mee. Van de Velde beschrijft de gevoelens van Tara op een begrijpelijke en geloofwaardige manier. Tijdens het lezen kun je invoelen wat Tara doormaakt en dat is soms best emotioneel. (Ik geef toe, ik heb gehuild tijdens het lezen. Dat was enerzijds omdat ik mezelf herken in Tara en anderzijds door de emotionele ontwikkeling die Tara doormaakt.) Op andere momenten gaat Tara met haar vriendinnen stappen of shoppen en vergeet ze voor even haar verdriet. Het schuldgevoel dat daarna komt als ze later beseft dat ze even niet aan haar moeder dacht herken ik. Het deed me goed om te lezen dat Tara gedurende het jaar na het overlijden van haar moeder zichzelf het leven weer gunt en zich weer bezig gaat houden met zaken waar pubermeiden zich mee bezig moeten houden.

De hoofdstukken die over Thom gaan bevatten een andere spanning. Als lezer weet je in het begin niet wat er met Thom gebeurd is. Hij gedraagt zich eigenaardig en ook zijn zusjes vertonen lief, maar bijzonder gedrag. Als lezer wil je begrijpen welk familiedrama er heeft plaatsgevonden, zodat je ook Thom gaat begrijpen. Zonder wat weg te geven kan ik wel verklappen dat je er in dit boek achter gaat komen en nog gaat begrijpen ook.

De liedteksten die in dit boek zijn opgekomen vormen een leuke aanvulling op het verhaal en maken dat het boek ook buiten de kaften gaat leven. Op Spotify vind je een lijst met alle nummers die in het boek voorkomen.

Ik wil dit boek aanraden aan iedereen die houdt van boeken met inhoud. Maar schrik niet terug als je bang bent om over zware onderwerpen te lezen, want Van de Velde behandelt verlies en schuldgevoel op een bijzondere en begrijpelijke manier; met hier en daar een flinke dosis humor.