op een dag
Dolend door de tooi
van krioelende flarden
gedachten in chaos verbonden,
volg ik een spoor
Ruisende stemmen
verleiden tot uitdacht;
gedachteloos denkend,
verdwaal ik van tak naar tak – wankelbaar vast
Een ritseling …
Wind zucht spinnenwebben
van tussen mijn takken
Ik adem, lucht
om te herinneren
Marielja de Geus
Ik schreef dit gedicht bij de foto van Leni in het kader van het project Dichter op Beeld 2020.
Er zijn meer woorden dan dingen. En nog is het moeilijk kiezen welk woord nu het beste past bij een beeld. Is de zon een vuurbal, een ster, een lichtbron, hemellichaam of een Godin? Door het nauwkeurig kiezen van woorden kan een saai verhaal ineens sprankelend en spannend worden; of juist andersom. Ik vind het een uitdaging om jou mee te nemen in de wereld die ik zie als ik mijn ogen sluit. Ik kan niet goed schilderen of tekenen, maar ik kan wel vertellen; verbeelden met tekst. Ik hoop dat je zin hebt in een tijdreis, want ik ga in mijn verhalen graag terug naar de Kelten die leefden in Erin - het oude Ierland - in de eerste eeuwen van onze jaartelling. Ik hoor graag wat je van mijn verhalen vindt. Laat je een berichtje achter? Dank je wel.
Een hartengroet,
Marielja