Nieuwsbrief december 2021

Lieve lezer,

Het is al weer een tijdje geleden dat je iets van mij hoorde. Om eerlijk te zijn komt dat door het mailprogramma dat ik heb gekozen voor deze nieuwsbrief. Nieuwe programma's zijn altijd even wennen en als het niet gelijk lukt... nou ja, jullie kennen me. 
Hier dan eindelijk weer een berichtje van mij over mijn schrijven, én mijn lezen.
Wie had ooit gedacht dat dat kleine meisje die zo ontiegelijk traag las, er aversie tegen ontwikkelde en als het echt moest de dunste boeken met de meeste plaatjes uitkoos, plaatjes zijn immers bladvulling en dus minder tekst, tot z'n boekenwurm zou ontpoppen? Ik niet.
Taal gaat voor mij niet vanzelf. Ik vind het een heerlijke kunstvorm, maar ik moet er echt voor werken om het vorm te geven. Toch kreeg ik, ondanks al mijn dikke onvoldoendes voor talen, op de middelbare school het advies om tolk te worden. Tolk, ik? Echt niet.
Ik ben slecht in buitenlandse talen en in het Nederlands moet ik heel goed opletten dat mijn dyslectie niet de overhand neemt. Het vak als tolk is dan ook niets voor mij. Of wel?
Dit jaar zag ik in dat ik weldegelijk een tolk geworden ben. Niet van taal naar taal, maar van verhaal naar verhaal. Ik spreek mensen voor De Bode en schrijf hun verhaal op, zodat andere er kennis van kunnen nemen. Ik lees nu boeken en schrijf een recensie, zodat mensen die het niet gelezen hebben een idee hebben waar het boek over gaat.
Dat is volgens mij wat een tolk doet: een boodschap overbrengen. 
Vanuit die gedachte, moest ik dit jaar nog een nieuwsbrief schrijven. Na uitgepuzzeld te hebben hoe het programma ook alweer werk, heb ik veel plezier gehad in het samenstellen van deze nieuwsbrief. Ik hoop dat jij net zoveel plezier beleefd aan het lezen. Ik wens je een goede jaarwisseling en ik hoop je in 2022 weer te ontmoeten.

Liefs, 
Marielja

Sinds september 2020 ben ik aan het schrijven aan De sluier van toewijding. Dit fantasy verhaal speelt zich af in een fictief hertogdom in het westen van Engeland, in de vijftiende eeuw. Het manuscript begint vorm te krijgen en de personages komen langzaam aan steeds meer tot leven, maar ik ben er nog lang niet. Al heb ik nog maar vier maanden de tijd om het af te krijgen. Als het lukt om voor 1 mei 2022 alle puntjes op die i's te zetten, stuur ik het in naar de manuscripten wedstrijd van Uitgeverij Zilverspoor.


Hebban Reaging Challenge is voltooid

55 boeken in 2021

Ik had niet gedacht dat ik zoveel boeken in een jaar zou kunnen lezen. Op 30 mei behaalde ik het eerste doel: 20 boeken. Voor de tweede helft van het jaar plande ik er nog eens 20 en ging wederom over het streefgetal heen. 55 boeken, van 33 uitgeverijen en gigantisch veel auteurs. Dit laatste komt door een aantal verhalenbundels dat ik gelezen heb. Dit jaar heb ik mij ook toegelegd op het schrijven van recensies. Het begon ietwat onzeker, maar ik had al snel de smaak te pakken en besloot dat ik mij, voor mijn recensies, zou richten op Nederlandse en Vlaamse auteurs. Schrijvers die niet bij het grote publiek bekend zijn, hebben baat bij een recensie. Als ik hen een klein beetje kan helpen door het delen van mijn mening dan doe ik dat graag voor hen. 
Maar er wrong iets. Bij het schrijven van een recensie kom je al snel bij een beoordeling uit door sterren of punten te geven. Dit is niet alleen lastig, maar ook vertekenend. Wat voor de ene lezer een geweldig boek is, omdat je het leest op het juiste moment, en het dus veel voor je betekend, kan hetzelfde boek voor een ander abracadabra zijn. Daarnaast is het hoe dan ook bewonderingswaardig dat een auteur het manuscript voltooid heeft. Ik weet er als beginnend schrijver alles van. Schrijven is leuk, maar soms een ware hel vol geploeter en getob. Wie ben ik om een boek, waar een auteur misschien wel jaren aan gewerkt heeft, te beoordelen met een cijfer? 
Hoe ik hier beter mee om kan gaan weet ik nog niet. Misschien dat ik in 2022 geen sterren meer ga uitdelen, al zal ik bij Hebban toch iets moeten aanklikken. Geef ik dan ieder boek 5 sterren? Dat voelt ergens ook een beetje vreemd, want er zit weldegelijk verschil in kwaliteit tussen de boeken. Kortom, ik ben er nog niet uit.
Voor nu, geniet ik nog even van de stapel boeken die mij in 2021 vergezeld hebben.  


Opvallend en bijzonder.

In die stapel van 55 boeken, waar een heleboel e-books tussen zitten, liggen enkele titels die ik graag hier wil noemen.

  • Meest gelezen auteur: Cocky van Dijk > 2 romans en haar verhalenbundel Hersenschimmen. Wat een veelzijdige auteur.
  • Meest verrassend: De twaalfde Saturnusmaan > Johanna Lime > Zo kan autobiografische fictie ook zijn.
  • Meest ontroerend: De stilte zegt genoeg > Jacodine van de Velde > Als Tara een brief krijgt van haar overleden moeder, hou ik het niet droog.
  • Meeste kriebels over mijn rug: Teloorgang > Django Mathijsen en Anaïd Haen > Prachtig, maar niet voor tere zieltjes.
  • Meest beeldend: Alfabet - Charlotte Dematons --> een prachtig prentenboek voor jong en oud.
  • Deze sla ik vaker open: Leven met de sterren > Yasmin Boland > een goed boek voor beginners in de astrologie. Duidelijke uitleg en herkenbare voorbeelden.
  • Deze raad ik iedereen aan: Verlangen naar minder > Jelle Derckx > Opruimen in je huis en hoofd. Heerlijk, want dan heb je meer ruimte voor je hart.

Het doodschap en Verlangen naar minder las ik als e-book. Drakenijs deel 1 staat niet op de foto want die heb ik uitgeleend, daarom staat Drakenijs 2 als vervanging op de foto. Echter, dit deel heb ik nog niet gelezen, maar daar komt in 2022 verandering in :) 


Plannen voor 2022

Zoals ik al zei ga ik nadenken over de vorm van mijn recensies. Ik blijf ze schrijven, want ik vind het leuk om te doen. Daarnaast wil ik gaan bloggen over boeken en schrijven. In september 2021 hield ik een opruimchallenge en daar blogde ik ook over. Dat was zo lekker om te doen. Geen regels waar een tekst aan moet voldoen, geen pogingen om iets pakkend of interessant te maken, gewoon lekker schrijven. Het bloggen bleek als een katalysator voor mijn andere schrijven te werken. Met die goede ervaring wil ik mezelf uitdagen om vaker een blog te schrijven. Niet elke dag, maar misschien wel twee of drie per maand. Op die momenten dat ik het leuk vind om te doen, want dat moet schrijven volgens mij vooral zijn: leuk. 
Uiteraard werk ik verder aan De sluier van toewijding en hoop ik enkele korte verhalen te schrijven. Er staat al een plot klaar voor de Waterloper schrijfwedstrijd met het thema leviathan. Verder ben ik voornemens een inzending te doen aan het Baaierdgilde. Dit is een project van Zeeuwse woordkunstenaars om debutanten op weg te helpen en het vak te leren. Het lijkt me geweldig leerzaam om als gezel met een gildemeester aan de slag te gaan. Ik heb al goed contact met Joyce Pijnenburg, projectleidster, dus wie weet wat mijn inschrijving gaat brengen.
Weekblad De Bode kan ook weer op me rekenen en zo zal er regelmatig een tekst van mij verschijnen, op papier en online.

Ik hoop dat jullie in 2022 weer met me meelezen, mijn werk, ander werk, maakt niet uit. Lezen is gewoon fijn om te doen. 

Liefs,
Marielja 


Reactie schrijven

Commentaren: 0