Opruimchallenge - dag 5

Het is niet de eerste keer dat ik mijn kledingkast ga uitruimen. Al vele malen heb ik mijn kledingkast uitgedund, maar steeds weer groeien de planken vol. Ik heb geen overzicht meer en dat ergert me.

Per plank schuif ik rigoureus alles op de grond. Ieder kledingstuk bekijk ik: Pas ik het nog? Draag ik het nog? Wist ik dat ik dit had?

Als ik een van deze drie vragen met nee kan beantwoorden is dat het signaal dat het weg kan. Stapel voor stapel werk ik door en na een uur heb ik alles in mijn handen gehad. De kledingstukken die mogen blijven gaan in keurige stapeltjes terug in de kast. Ik gebruik niet de Marie Kondo opvouwtechniek waarbij je alles oprolt, want ik heb geen kledinglades maar een plankenkast. Ik maak keurige stapeltjes die niet al te hoog zijn en dan heb ik ook alles tot mijn beschikking.

De berg kleding die op de overloop blijft liggen verrast me. Ik had niet gedacht dat ik een wasmand zou kunnen vullen met de kleding die ik kan missen. Dat lag allemaal in mijn kledingkast en laat nu een ruimte achter waardoor ik een beter overzicht heb. 

Nu ik de smaak te pakken heb ga ik ook mijn hangkast nog even langs en besluit de jurkjes weg te doen, die ik echt nooit draag. Ik hou niet van jurkjes, maar heb ze ooit gekocht voor feestjes en bruiloften. Waarom eigenlijk? Waarom kocht ik iets waar ik me helemaal niet prettig in voel? Geef mij maar fleurige bohemian harembroeken of een spijkerbroek, daar word ik veel blijer van. Ik neem me voor om me niet meer zo te laten leiden door verwachtingen: verwachtingen van mezelf, omdat ik denk dat de ander het wel van mij zal verwachten. Nu zeg ik niet dat ik nooit meer een jurk aan zal trekken, want misschien mag ik ooit wel naar het Boekenbal en kan ik me uitdossen, of kom ik ooit op een fantasy festival waar je kostuums aan mag. Dan lijkt het me wel weer heel leuk om als een elf, jonkvrouw of kruidenvrouwtje te gaan. Maar in het dagelijks leven zul je mij niet snel in een jurkje of met een rok zien.

Ik geef de kleding die nog netjes is en een tweede leven verdient weg via de Ketting Kledingruil. Dat is een burgerinitiatief dat mensen met elkaar in contact brengt, zodat ze kleding kunnen uitwisselen. De deelnemers geven tassen met kleding door aan de volgende op de lijst (de laatste aan de eerste zodat de ketting rond is). Je mag eruit halen wat je leuk vindt en toevoegen wat je kunt missen. Het is een prachtig initiatief, met veel verleidingen. Dit en de ontdekking van de Kledingbank Zeeland, waar iedereen tegen zeer schappelijke prijsjes mag komen kopen, hebben ervoor gezorgd dat mijn kledingkast op magische wijze toch weer vol raakte. Zal het me lukken om niet weer te zwichten voor leuke en goedkope/gratis shirtjes, truien en broeken?